Cz. 3 ….przez Jednego – powrót do symbiozy
Cała ta nieznana dotąd Adamowi sytuacja stała się faktem. Stracił wszystko, możliwość bycia ze Stwórcą w jednym miejscu, nieograniczonego przebywania z Nim. Stracił swoją pierwszą, czystą naturę, i co najgorsze – poznał zło. W wężu poznał śmierć, przekleństwo, odrzucenie, potępienie…i wszystko to, co zaprzeczało doskonałości Boga. Nagle pojawił się ból, trud, niepowodzenie, walka dnia codziennego. Nic już nie było na wyciągnięcie ręki…no może poza jednym…tym, co przyniósł wąż. Ten zawsze wszystko chętnie podstawiał pod nos.
I było by beznadziejnie…ale po ogrodzie spacerował Drugi Adam. Doskonały i mający moc całkowicie ujarzmić węża, zetrzeć go na proch. Stwórca wprowadził swój plan naprawczy już w momencie oszustwa. W tej samej chwili, kiedy wąż skłamał Adama, od razu dowiedział się o swojej przyszłości, o swojej zmiażdżonej głowie, całkowitej klęsce. Dzieło Drugiego Adama zostało wprowadzone w ruch a jego zakończenie jest nam wszystkim znane…GOLGOTA.
I tam zmieniło się wszystko. Dzieło Drugiego Adama pozwoliło nam, Adamom (i Ewom) wejść na nowo w utraconą symbiozę. Stwórca stał się na wyciągnięcie ręki. W Drugim Adamie możemy odrodzić się do żywej relacji z Bogiem. I ten niedostępny po upadku Stwórca, staje się dla nas Kimś więcej – staje się Ojcem.
„Albowiem jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy zostaną ożywieni.”
I Kor 15:22 (BW)
W pierwszym Adamie odziedziczyliśmy wszystkie następstwa jego upadku. Utraciliśmy naturę Stwórcy a przyjęliśmy naturę węża. Błogosławieństwo Edenu zostało zamienione na przekleństwo ziemi. A przede wszystkim staliśmy się kimś, kto jest kompletnie nie do zaakceptowania przez Boga. Nasza więź została przerwana. Jezus (Drugi Adam), doskonały Boży Syn przywrócił zerwaną relację, odnowił naszą więź z Ojcem, a drzwi Edenu (Nieba) i pełnia jego błogosławieństwa stanęły dla nas otworem.
przez JEDNEGO (zasada JEDNEGO)
„Lecz nie tak jak z upadkiem ma się sprawa z łaską; albowiem jeśli przez upadek jednego człowieka umarło wielu, to daleko obfitsza okazała się dla wielu łaska Boża i dar przez łaskę jednego człowieka, Jezusa Chrystusa. I nie tak ma się sprawa z darem, jak ze skutkiem grzechu jednego człowieka; albowiem wyrok za jeden upadek przyniósł potępienie, ale dar łaski przynosi usprawiedliwienie z wielu upadków.”
Rz 5:15-16 (BW)
Pierwszy Adam spowodował, że śmierć i zło grzechu przyszło na resztę. Spowodował, że wyrok za przestępstwo ciążył na nas wszystkich. Drugi Adam, doskonały Syn, spowodował, że życie przyszło przez Niego do reszty, grzech przestał mieć moc nad resztą a wyrok za przestępstwo wziął na Siebie. Syn zawarł przymierze z Ojcem. I to Oni obaj byli stronami tego przymierza. Nas, Adamów i Ew w tym w ogóle nie było. Oni Obaj wypełnili warunki Przymierza a my staliśmy się tego beneficjentami, bez jakiegokolwiek naszego udziału. Na podstawie ich decyzji. Wiedzieli że jesteśmy tak słabi, że nie dotrzymalibyśmy umowy. Dlatego przekazali nam to w formie daru, niezasłużonej niczym i niezapracowanej przychylności – NA PODSTAWIE ŁASKI (nie ma żadnych podstaw do tego żeby dostać dar, ale się go mimo to dostaje). Dzięki usprawiedliwieniu mamy możliwość stawać przed Ojcem. Jesteśmy niewinni i bez nagany (dzięki usprawiedliwieniu z łaski) i możemy mieć z Nim bliską relację na podobieństwo tej z Edenu (zasłona została rozdarta).
„Albowiem jeśli przez upadek jednego człowieka śmierć zapanowała przez jednego, o ileż bardziej ci, którzy otrzymują obfitość łaski i daru usprawiedliwienia, królować będą w życiu przez jednego, Jezusa Chrystusa.”
Rz 5:17 (BW)
Upadek pierwszego Adama przyniósł na rodzaj ludzki przekleństwo. Musimy z trudem walczyć o życie, zabijają nas choroby, ziemia jest nam nieprzychylna. Drugi Adam przyniósł nam na ziemię błogosławieństwo ogrodu Eden (Niebo). Każdy, kto przyjmie dzieło Golgoty Jezusa może radować się z przychylności Stwórcy. Mimo niesprzyjających okoliczności możemy cieszyć się z błogosławieństwa ziemi, pracy. Mamy prawo do wszelkiego dobra przychodzącego z Nieba. Mimo chorób mamy prawo do uzdrowienia, dlatego że Syn Boży wziął na krzyż każdą chorobę. W sposób fizyczny, tutaj, na ziemi możemy cieszyć się i doświadczać tego, co doświadczał Adam w niebie, mamy do tego prawo. Dlatego, że w Drugim Adamie zostały zniszczone wszystkie, WSZYSTKIE, dzieła węża. Ta ziemia, która przez nieposłuszeństwo pierwszego Adama stała się dla niego przekleństwem, dzięki Drugiemu Adamowi może w naszym życiu być napełniona błogosławieństwem Edenu. A, co najważniejsze, Jezus złamał moc śmierci. Fakt, umrzemy w tych ciałach, w których żyjemy teraz, ale kiedyś zmartwychwstaniemy w nowych, doskonałych ciałach, które już nigdy nie będą poddane skażeniu śmierci.
„A zatem, jak przez upadek jednego człowieka przyszło potępienie na wszystkich ludzi, tak też przez dzieło usprawiedliwienia jednego przyszło dla wszystkich ludzi usprawiedliwienie ku żywotowi.”
Rz 5:18 (BW)
W Drugim Adamie jesteśmy godni Nieba. Potępienie z powodu grzechu zamykało nam te drzwi bez możliwości ich otwarcia. Jezus, dzięki usprawiedliwieniu z Golgoty uczynił nas świętymi i sprawiedliwymi. Wymazał wszelkie potępienie, które zamykało drzwi raju. Byliśmy skazani na wieczną śmierć w ognistym jeziorze. Dzięki Synowi Bożemu, wierze w to, co zrobił na krzyżu mamy udział w życiu wiecznym w niebie, w obecności Boga. Wszystko zostało dokonane.
Nasza pozycja w Drugim Adamie jest zgoła inna. Mamy prawo mieć bliską relację z Ojcem dlatego że jesteśmy usprawiedliwieni i bez nagany w Jego oczach. Mamy prawo tutaj, na ziemi do pełnego błogosławieństwa Nieba. I wreszcie, co najważniejsze, jesteśmy godni Nieba. Kiedyś w wieczności będziemy mogli przebywać ze Stwórcą, tak jak przebywał z Nim pierwszy Adam.
„Lecz nasze chodzenie jest w niebie, skąd też czekamy na Zbawiciela Jezusa Chrystusa Pana”
Flp 3:20 (Luther 1545)
W sposób fizyczny znajdujemy się tutaj, na ziemi. Ale dzięki Chrystusowi, w duchowy sposób pełnia symbiozy już się dokonała. Jesteśmy tam, razem ze Stwórcą, przebywamy w Jego obecności a kiedyś będziemy w tej symbiozie w naszych odrodzonych ciałach
Wykonało się !!!
